bryły sztywnej
Encyklopedia PWN
fiz. zmiana w czasie położenia ciała materialnego względem wyróżnionego układu odniesienia, zmiana wzajemnego położenia elementów ciała, a także rozchodzenie się zaburzeń pól fizycznych.
statyka
dział mechaniki zajmujący się badaniem równowagi ciał materialnych znajdujących się pod działaniem sił (równowaga układu mechanicznego).
[gr. statikós ‘utrzymujący równowagę’],
fiz. punkt przyłożenia siły wypadkowej sił ciężkości (ciężar) działających na poszczególne elementy bryły sztywnej;
bryła sztywna wykonująca drgania wokół osi nie przechodzącej przez środek ciężkości bryły;
sformułowane 1687 przez I. Newtona 3 podstawowe prawa dynamiki klasycznej.
równowaga układu mechanicznego, równowaga ciała,
stan, w którym wszystkie punkty materialne układu mech. znajdują się w spoczynku względem rozpatrywanego układu odniesienia;
